wszystkim Pielęgniarkom i Pielęgniarzom
dużo zdrowia, siły, cierpliwości i wytrwałości
w tym trudnym czasie ... oby nam nie było gorzej ..
Moj niedzielny ranek
W moim koszyku pragnień
Niosę pogodny dzień
W małym bukieciku konwalii
Twarz zanurzam
Upajam się zapachem
Czas równomiernie odmierzany
Niesie spokój
Drga powietrze melodią
Rozśpiewanych ptaków
Wiatr w konarach brzozy przysiadł
Błoga cisza
W oddali dzwon kościelny się odzywa
Niedziela,na nabożeństwo wzywa
A ja przysiadłam na skarpie nad rzeką
Lubię tu być kiedy trapią mnie dylematy
Ostatnio wszak świat jest w nie przebogaty
Tu przychodzi regeneracja
Rzeka w dole wody toczy
Szum jej uspokaja
Jakoś wszystko tu znajduje wytłumaczenie
Twoje fochy i dziecinne obrażenie
Myślę że nie pora na to
Zresztą powiem jedno
Nawet cierpliwy ma dość
Być cały czas winnym
Nie zawsze mimo że się chce
Poukładane jest
W pastelowe kolory dni ubieram
Czerń rezerwuje tylko dla nocy
Niosę w dłoniach
Wiosenny kosz pachnący
I uśmiech jak słońce
Gorący
https://youtu.be/pz7GQ_cENuA
Niech śpiewa ....i nie udziela wywiadów.....
To jest tylko moje zdanie, nie wszyscy muszą się z nim zgadzać....!!
Okrągła rocznica pamiętasz jaka?
https://www.youtube.com/watch?v=-rcJAjCm1bk
https://www.youtube.com/watch?v=Sq79VQqQLPk
https://www.youtube.com/watch?v=6etsbzNECxE
Wrzuć do słoika!
HELLO hello WAM tam..
To ja tak bez "politykowania" zapraszam do zabawy !
Taniec myśli
Myśli tęczowa przysiadła obok
Bujała się ze mną na huśtawce
Moja codzienność kolorami rozbłysła
Tak mam kiedy myślę o Tobie
Znika szarość i smutek
Czy można wyśnić marzenia?
Życie to jak puzzli układanie
Tyle że jak dzieckiem byłam
Dość łatwe do układania były
Teraz życie coraz bardziej trudne mi podsyła
Teraz w dobie wrednego wirusa
To jak by z Bogiem ich układanie
I prawda jest taka... przegrywamy
Wszyscy choć bardzo się staramy
Przegrywamy
To tak jak byśmy do wyścigu
Wszyscy stawali
Start jeden lecz meta nie
Na wszystkich czeka
Czy świat tworzy człowieka
Często zadaje pytanie
Czy raczej człowiek tworzy świat
Jak myślisz...
Jaką mi odpowiedź dasz?
Zwykła kartka w kalendarzu
Dwudziesty marca
Nikt się nie spodziewał
Wróg niewidzialny
Podstępny,straszny
Strach paraliżujący
I pytanie...
Czy nowy świat nastanie?
https://youtu.be/Uy_5Co8L5pk
Sens Istnienia
Świetny tekst, który napisał Boucar Diouf, senegalski naukowiec, pisarz, gawędziarz i humorysta.
"Ledwo zaczął się dzień i jest już szósta wieczorem. Tydzień ledwo się zaczął w poniedziałek i już jest piątek.
I miesiąc już minął.
I rok prawie się kończy.
I minęło już 40, 50 lub 60 lat naszego życia.
I zdajemy sobie sprawę, że straciliśmy naszych rodziców, przyjaciół.
I zdajemy sobie sprawę, że jest już za późno, aby wrócić.
Więc...
Spróbujmy jednak jak najlepiej wykorzystać czas, jaki nam pozostał. Nie zwlekajmy z szukaniem zajęć, które lubimy. Dodajmy kolorów naszej szarości. Uśmiechnijmy się do małych rzeczy w życiu, które są balsamem dla naszych serc. I mimo wszystko, nadal cieszmy się spokojem tego czasu, który nam pozostał. Spróbujmy wyeliminować „potem”...
Zrobię to potem…
Powiem potem…
Pomyślę o tym potem…
Zostawiamy wszystko na później, jakby „potem” było nasze.
Ponieważ nie rozumiemy, że:
potem – kawa jest zimna...
potem – priorytety się zmieniają...
potem – rok się skończy...
potem – zdrowie się kończy...
potem – dzieci dorastają...
potem – rodzice się starzeją...
potem – obietnice są zapomniane...
potem – dzień staje się nocą...
potem – życie się kończy...
A potem często jest za późno...
Więc...
Nie zostawiaj niczego na później, ponieważ czekając na później ,
możesz stracić najlepsze chwile, najlepsze doświadczenia, najlepszych
przyjaciół,
najlepszą rodzinę...
Dziś jest odpowiedni dzień... Ta chwila jest teraz ...Nie jesteśmy już w wieku, w którym możemy sobie pozwolić na odłożenie na jutro tego, co należy zrobić od razu. Zobaczmy więc, czy będziesz mieć czas, aby przeczytać tę wiadomość, a następnie udostępnić ją. A może odłożysz to na... potem?
I nie podzielisz się tym nigdy !? "
