Jeśliś jest prawdą przyjdź do mnie bez słów
i weź w Twe ręce wszystko co dać mogę...
lecz jeśliś snem jest pośrod innych snów
och! to samotną puść mnie w dalszą drogę...
Czy wiesz, co znaczy być jak biały bez
który ku słońcu wypręża się cały
i tak już za nic nie chcieć więcej łez..?
Patrz na me oczy - one już płakały...
/Maria Pawlikowska - Jasnorzewska/
A kiedy się człowiek radośnie zaśmieje,
to słońce rozbłyśnie, przyniesie nadzieję...
A nawet jak niebo zasnuje się w chmury,
wiatr szybko je pogna ze śmiechem do góry...
Rozśpiewa się słowik i miłość wywróży,
zapachnie lawendą, dzwonkami i różą...
Ponure nastroje rozpłyną się w dali,
dzień będzie miał usta czerwieńsze od malin...
Marzenia pokonają każdą odległość,
a wytrwałość zdobędzie każdą górę...
Każdy z nas ma swoje magiczne miejsca... Każdy z nas zna magicznych ludzi, dzięki którym serce się codziennie budzi…
Witam Cię jasnym spojrzeniem
Wiatrem co właśnie na drzewie przysiadł
Szelestem liści co już od świtu
Szepczą jak pięknie może być dzisiaj…
Myśli pogodne wyślij naprzeciw
Daj barwom opaść w otwarte dłonie
Jeśli się uda zatrzymaj słońce
Ono cichutkim żarem zapłonie…
Jeśli nadzieja zagości ciepła
Umniejszy troski oraz zmartwienia
A najważniejsze w uczuciach serca
Roztaczać zaczną się piękne marzenia…
A ja będę wciąż od nowa
ust wolnością dni smakować
Będę ciszą i milczeniem
Wodzić Cię na pokuszenie
Będę troską i czułością
Twą radością...
Twą miłością...
Dla ciebie będę pięknieć
założę zieloną sukienkę
każdy kwiat z łąki
będzie chciał ją zdobić
nie zakryję nic więcej
umaluję usta sokiem jeżyn
przybiegnę
rozkołyszą się kwiaty na sukience
zdejmiesz ze mnie płatek po płatku
będę pięknieć...
/z antologii "Poezja po zmierzchu"/
