nicola555

Przysiadłam na chwilę na ławeczce w ogrodzie
Słonko po włosach głaskało wiatr cichutko śpiewał
Jeszcze wczoraj śnieg przykrywał wszystko 
Wysokie świerki jak by nic z tego sobie nie robiły
Pięły się w górę rywalizując z sobą
Który prędzej chmur dosięgnie
Gałęziami jak falbankami poruszając w tak wiatru
Ale drzewa owocowe nie są tak skore
Nieruchomo stoją w oczekiwaniu cieplejszego powiewu
Jak dobre matki boją się o potomstwo jak mróz kwiaty zmrozi
Nic się nie urodzi...
Dalej trochę przy siatce malutkie krokusiki kolorowe
Buzie w uśmiech ubierają i czerwone biedronki zapraszają
W lewo przy furtce niedaleko dereń listeczki 
Drobne rozwija
Na ściance jakieś dzikie kwiatki żółcią malowane
 Dla zazdrości innych dumnie rozrastanie
Wiosno kocham cię nie od dziś ty wiesz
Kiedy ona nastaje uśmiech wywołuje 
Nie raz i serce zaczaruje
A ja siedząc w zacisznym ogrodzie 
Widziałam już te wiosny szczęśliwe 
A tu już tyle czasu nie ma Cię 
Nie raz tylko nocą kiedy sen strajkuje
Pytam ciekawie jak tam jest 
Czy też rosną takie piękne kwiatyCzy tam też świat jest tak bogaty
Czy są łąki i drzewa
Czy ptak tak pięknie śpiewa  
I najważniejsze czy tam nic już nie boli
Nie wiem jednak czy słyszysz moje pytania
Tylko cisza obok siedzi
 I noc granatowa nieczuła
 Za oknem płynie a ja?...
A ja ...
Często wymawiam Twoje imię