Wróciłam z nikąd
Nie opowiem jak tam było
Oniemiała jak ogromny bagaż zabrałam
Zwątpienie i upór
Ból mówią uszlachetnia
Nie dostrzegam tego
Sól i ocet pomieszane razem
Pokarmem być nie mogą
Upadek na kolana
Ciężko jest wstać
Kiedy pomocnej dłoni brak
Wątłe siły bandażem owinięte
Komu opowiedzieć...będzie się śmiać
Znieczulica dzisiejsza...upadniesz
Domysłów sto...pewno pijana
A może zaczęła coś brać?
Dociekań w koło że sto
A pomocnej dłoni brak
W moim do nikąd
Czułych ludzi brak
I jedna myśl
Przetrwać to dziś
Przetrwać te chude lata
Nauczyć się z tym żyć
A kiedy przyjdzie czas
Podnieść wysoko głowę
I zaśmiać się tym wszystkim
W twarz....
https://youtu.be/N7c_fggO240
