Takie założenie miałam
Lecz los...
Ten to potrafi
Plany zniwelować
Proste drogi gdzieś pochować
Solą rany posypać
A niech bolą
Pokuta za błędy
Wiadomo...
Słowa sercem pisane
Ci przekazywałam
Czemu ich nie rozumiałeś?
Ostrzegałam...
Słowa są moim przyjacielem
Tych słów mi mało
Choć nieraz słowa raniły
Ja wierzyłam że
Kiedyś w balsam się zamienią
Ukoją duszę
Prosiłam...
Zabierz mnie w podróż marzeń
Podaj rękę
Przez łąkę pełną kwiatów pobiegniemy
Radośni...
Bo z nami miłość się błąkała
Lecz Ty jej nie widziałeś
Jak rozkapryszony dzieciak
Się zachowałeś
Choć nieraz pytałeś
Kochasz?
A ja szczerze odpowiadałam
Nigdy się nie zawahałam
Dziś wracam do tamtych dni
Choć dziś co innego mi się śni
Spokój w moich słowach
Zakurzone ścieżki
I niebo już purpurą nie płonie
Zmęczone ciało
Deszczu kroplami się biczuje
Umyka przeszłość
Z przyszłością mierzyć się nie może
https://youtu.be/nBySqEuGK-0
