Dni upojne po horyzont
Czy co piękne może mylić?
Dziś wiem że na pewno nie
Zajmujesz me myśli
One wypełniają zbyt puste dni
Mam prośbę ...poproszę o słodzik
Kiedy Cię nie ma on potrzebny mi
Chcę już usiąść przy naszym kominku
Ręce spleść zapamiętać upojność tych chwil
Kochać trzeba umieć
Nie będę już mówić ...co by było gdyby
Pośród nocy dam Ci dzień
Szeptem serce ukołysze
Słowa wplotę w ciszę... bądź
Jest takie miejsce, zabiorę Cię tam
Tam czas staje, tam świat na swoje obyczaje
Tam słowa nieba sięgają
Wpadają do serca jakby złotem były
Skronie lekko masuję
Namiętności żarem płoną
Tam nasze siódme niebo
Tam spokojna przystań
Przy Tobie radość i szczęścia łza
Otwieram co noc drzwi snów
Tu życie kosztujemy
Tu go do woli wypijemy
Będziemy już zawsze prostą drogą kroczyć
Bez wstydu patrzeć sobie prosto w oczy
Mówić co nas boli ,nauczymy się tego
A potem wielki dzban miłości
Na honorowym miejscu postawimy
I będziemy z niego pili ,pili ,pili.....
