tam tylko wiatr opowieści pisze
nieraz kiedy siedzę cicho... słyszę
życie wszystkie opowieści wykrada
z niego nasze losy układa
jedne wesołe a drugie nie
jedną historię sama usłyszałam
tu ja opisałam...
żyła młoda dziewczyna,często się uśmiechała
do dziadków w to niezwykle miejsce przyjeżdżała
zwariowana była z naturą się zaprzyjaźniła
kochała leśne ostępy i kapiele w rzece
często na zwalonym pniu w lesie siedziała
do białej kory brzozy się przytulała
a wiatr włosy jej rozwiewał
a sok brzozy do przytulnego ucha śpiewał
kiedy dorosła między wielkimi drzewami
jak by się spowiadała..
nie w ciszy,nie w snach krople prawdy spływały
słów wzniosłych używała
zapach ciszy ja upajał
uwalniał pragnienia
a w chwilach zapomnienia
budził się gniew
księga uczuć,życie singelki
trzeba coś w tym życiu robić
by istnieć...
i nie ma co nad rozlanym mlekiem
płakać,bo i tak się rozlało
powycierać, posprzątać... żyć
muszę dbać o szczęście które mam
duszy aż tak niewiele potrzeba
nieraz wystarczy kromka
posmarowanego chleba
a czas?...czas od tej chwili
przyjacielem moim jest
od teraz po życia kres jest....
