w sercu trwoga,niemy krzyk
lecz staram się nie chować w cień
dni jak kartki spopielone
w niepamięci toną
podaj dłoń bo tylko z Tobą
mogę pogodzić się z losem
i nie zadawać pytania ,,dlaczego''
...tak o Panie
...to człowieka ziemskie zadanie
w obłokach snu noc wolno ginie
a ja wciąż wymawiam Twoje imię
jak w lustrze odbite me wady
czy odkupię winy?
wszak żyje tu nie bez przyczyny
choć wiele razy zwątpiłam
ale Ciebie Panie nigdy nie obraziłam
ja marna istota
gdzie mi tam do doskonałości
talia kart...asy,damy,króle
a kto blotki dostanie?
drżące dłonie i w sercu strach
oj miałam tak nie raz
chwile samotności
odkupienie winy
wstaje nowy dzień
znajdę wyjście
i poproszę los
by mniej krętym był
Życie to lekarstwo,to nauka
ale człowiek sam
musi wiedzieć czego szuka
