urzeczona barwą i zapachem
usiądę na ławeczce wśród zielonej ciszy
zasłuchana w kłótnie wróbli
podglądam jak uwijają się od rana do nocy
by wykarmić ciągle głodne potomstwo
a czas siedzi wraz ze mną
nigdzie się nie śpiesząc
z poza chmur słonko ciekawie wyjrzało
promykami przeczesując włosy
słychać dźwięk dzwonów z odległego kościółka
jaki ten świat jest piękny w swojej prostocie
tak bardzo kocham cie życie za codzienność
i tajemnice
za śniadania i kolacje
za radość i łzy
i za to że jesteś Ty
to Ty dajesz mi marzenia
nadzieję w serce wlewasz
miłości pieśnią mnie rozgrzewasz
poranki mnie otulają
a noce spać nie pozwalają
