w zapachu konwalii...budzi mnie do życia
taką delikatną muzyką,tęsknotą serc
dotyk szczęścia,dotyk szaleństwa
nic to że miłość ma swoje ścieżki
nie ma drogowskazów i nazw
a my jak ogień i woda
jak słońce i deszcz...
jedno bez drugiego nie istnieje
i dlatego jesteśmy,bo być musimy
co rano się budzimy i podziwiamy
w wianki wplecione żółte mlecze i stokrotki białe
i łąki w dziewiczą zieleń odziane
i śpiew ptaków radosny...
wszak Maj za drzwiami
nie,nie spać nie będziemy
pobiegniemy z wiatrem w zawody
nad szafirową toń rzeki co szemrze i płynie
przez las ścieżyną dziką
cichutko podejrzymy pracowite mróweczki
i zajączka co przysiadł pod krzaczkiem
i sarenkę małą...
jesteśmy stworzeniami tego świata
współgramy razem,zależymy od siebie
nad nami jeden dyrygent...on dyryguje
my tylko mamy za zadanie
prawidłowe nut odczytywanie
