mokną grusze w sadzie,we mgle stoi las
deszcz na gałęziach brzóz gra
wiatr unosi w dal muzykę...do nieba
zasłucha się Pan,zasłucham się ja
kiedy deszcz melodię bez nut gra
stanęłam w pół kroku...niebo takie szare
nie zobaczę tęczy...
chyba że do letniej burzy będę stała
wszystko wokół przemoczone
ptak nad głową żałośnie zaśpiewał
naturo tyś siła nieposkromiona
nie raz wielkość pokazujesz
lecz nie zawsze człowiek tak cie odczytuje
w ten deszczowy dzień myśli moje rozpędzone
umykały,nie słuchały wcale
lecz w końcu nad ranem tą niesforną dogoniłam
choć się bardzo natrudziłam
jak w tęczowym lustrze się odbiła
i rosła cisza jak namiętności kwiat
a piękna mamy tak mało
w objęciach marzeń chowamy swą twarz
ust radosny szept
jak zaczarowani biegniemy do gwiazd
tak...chowajmy marzenia i słowa
by nie wypłukał ich deszcz
podaruj mi farby...a ja namaluję
chwile i lepsze jutra i radość i śmiech
oprawisz w drogocenne ramy
w salonie powiesimy,by wiedzieć że
tak słońce jak i deszcz w życiu jest
lecz kiedy już razem przez życie
kroczyć zaczniemy
niczego się nie ulękniemy
więc podaj rękę i choć
