gatre*barana

بیقرار

هر شب به اشگ و آه کنم یاد یار خویش
نالم ز بخت خفته و از روزگار خویش

از روز و روزگار چو درمان ندیده ام
خو کرده ام به درد و به شبهای تار خویش

مجنون صفت به آتش و بر آب و خاک و باد
از راز خویش گویم و از حال زار خویش

برپاست در سرم همه شب جنگ عشق و عقل
کارم چه زار گشته ز این کارزار خویش

تعبیر من اگر که بپرسی ز عقل و عشق
این یک عذاب بینم آن چوب دار خویش

جانم به لب رسیده ز دوری یار و ، باز
دارم امید دیدن روی نگار خویش

دارم عجب ز یار وفا پیشه ام چرا
یادی نمیکند ز چنین بیقرار خویش

" زرین "  به کنج فقر و قناعت ز شور عشق

باشی مگر به شعر و غزل شهریار خویش


( آرش زرین )